د ولسوال لور په رشتيا هم دومره ښايسته وه چي چا يې مخ ته نه سوای کتلای. (ولسمشر بايد څنګه وي (دريمه برخه))
ولسمشر بايد څنګه وي؟ (دريمه برخه)
د روزګان له يو «مجاهد» بازو څخه مي د هغه د يوې «غزا» لاندينۍ کيسه چي په خورا خوند يې کوله، داسي اورېدلې ده:
« مجاهدينو د ولسوالۍ د نيولو لپاره د زيات وخت راهيسي تياری نيولی ؤ. ماته يې هم وويل چي د حملي په شپه ورسره ملګری سم. ما اورېدلي ول چي د ولسوال يوه ډېره ښايسته لور ده. د ځان سره مي وويل چي که نور نه وي د دغي انجلۍ په خاطر بايد خامخا ورسره په حمله کي برخه واخلم. همدا ؤ چي موږ د شپې په تاريکۍ کي پر ولسوالۍ حمله شروع کړه.
ما او څو نورو غازيانو د ولسوال د کور څنګ ته د سربازانو د پوستې د نيولو وظيفه په غاړه اخيستې وه. کله چي حمله شروع سوه نو سربازانو سخت مقاومت وکړی. د ولسوال د کور څخه هم راباندي فايرونه شروع سول. موږ پوسته پسله څو ساعته جنګ څخه هغه وخت ونيوله کله چي مو يو راکټ او څو دستي بمونه باندي استعمال کړل. يو څو ګرنيټه مو د ولسوال کور ته هم ور ارتاو کړه او د هغه ځای څخه راباندي ډزي بندي سوې. نور ملګري و پوستې ته ورننوتل او زه د ولسوال کور ته ور واوښتم.
د کور د دېوال شاته د ولسوال او د يو بل ځوان مړي پراته ول. زه ژر د کور دننه ورغلم چي د ولسوال هغه لور پيدا کړم چي ما يې د ښايست په هکله ډېر نکلونه اورېدلي ول. خو کله چي د کور دننه ورغلم نو دغه انجلۍ مي په سخت ژوبل حالت کي پيدا کړه. که څه چي د هغې پر مخ يوه لوېشت دوړي پرتې وې خو بيا هم داسي ښايسته وه چي د انسان څخه يې زړه وړی. له بده مرغه چي پر هغې باندي د کوټې ديوال رانړېدلی ؤ. د دغه ديوال لاندي د يوې بلي پاخه عمر ښځي مړی پروت ؤ. فکر کوم چي مور به يې وه. انجلۍ لا ژوندۍ وه خو رسته پښه يې په بيخ کي پرې سوې وه. داسي ويني ورڅخه رواني وې لکه ايرانۍ فوارې. نور نو زه هم پوه سوم چي دا انجلۍ د ژوندۍ پاته کېدو نده. که پاته سوې هم وای نو زما سره د نکاح نه وه. همدا ؤ چي د زړسوي له کبله مي ورباندي يو ټک وکړی او د هغې زګېروی بند سو.
د کور څخه د راوتلو په حالت کي وم او طبيعت مي هم خورا ګاټه ؤ که ګورم يو عسکر د ديوال څنګ ته ناست دی. هغه کلاشنکوف د پښو په مينځ کي پر کونداغ درولی او د هغه چوښکه يې په دواړو لاسو نيولې ده او سر يې ورباندي ايښی دی. په لړزېدلي آواز سره همدغه يوه خبره تکراروي «من مسلمان هستم، از راه خدا من مسلمان هستم». ما د توپک چُښکه ورته برابره کړه او ورته ومي ويل: ووايه، کلمه ووايه. هغه هم کلمه شروع کړه. ما فکر وکړی چي سړيه که يې کلمه تر پايه ورسوله نو بيا يې نسي وژلای. د دې څخه تر مخه چي هغه کلمه پوره کړي پر دا سر مي وويشتی.»
دا هيڅ څوک نسي ردولای چي افغانانو په خورا مړانه سره د شوروي د يلغرګرو پر ضد غزاوي کړي دي. خو دا هم يو تريخ حقيقت دی چي پدغه وخت کي يو شمېر بازو غوندي کسان هم موجوده ول.
افغان ولسمشر بايد داسي نه وي چي بازو او د هغه په ډول نورو کسانو ته د جهاد اصلي وارثان ووايي او د افغانستان ټول واک د هغوی په لاسونو کي ور واچوي.
د ليکنو د دغې لړۍ ټول نکلونه رشتيا دي
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ورته مطالب
ولسمشر بايد څنگه وي؟ (لومړۍ برخه)
ولسمشر بايد څنگه وي؟ (دويمه برخه)