په زرو کلونه وړاندي
قهرجن آسمان نه لاندي
په سپېره يو ريګستان کي
له غمه ډک په يو جهان کي
سُرکی لمر اور د نمرود ؤ
هره خوا دوږخ موجود ؤ
راوړه باد يوه وړه زڼه
پر درنه د ستني سپمه
تر هوا په جسد سپکه
زڼه پرېوته پر مځکه
ورځ سوه شپه او شپه سبا سوه
د شبنم قطره پيدا سوه
زڼي ماته کړله تنده
سوه لنده په جسد پنډه
هره ورځ به غټېدله
زڼه نور پړسېدله
زڼه وچاوده نيالګی سوه
له خزانه پسرلی سوه
بيا نيالګي وکړه ګلونه
پرې راټول سول بلبلونه
بيا راشنې سوې ښکلي وني
هم محکمي او هم پلنې
ونې بيا ډکي له مېوو سوې
اوبه روانې له چينو سوې
صحرا بدله په چمن سوه
له ګلو ډکه سوه ګلشن سوه
د اُمېد زڼه وړه وه
پکښي پټه خزانه وه
کښته مځکه لوړ آسمان دی
په اُميد ولاړ جهان دی
احمدولي اڅکزی، د ۲۰۰۸ کال د مارچ ۸مه نېټه، کوټه
هيله: که مو دغه مطلب خوښ سوی وي نو هيله ده چي په فيسبوک کي يې share کړئ.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
د کاپي کولو په صورت کي د دغه ليکنې اصلي لينک او د ليکوال نوم يادول ضروري دي.
Legal Note حقوقي يادونه
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
د دغه وېبلاګ لاندنۍ نوري ليکنې هم ولولئ:
تا مسيحيت کړلی افغان ـ منظوم نکل
يا شل پيازه يا شل دُرې ـ منظوم نکل
پاچا، وزير، غلام او ړوند سړی ـ منظوم نکل
ننداره ده ننداره ـ د ماشومانو شعر
د ملالۍ نانۍ خور ـ د ماشومانو شعر
شعر:«په ارزي که نه په ارزي؟»